بررسی تفاوت های استیل و آهن

بررسی تفاوت های استیل و آهن

ترکیب و خواص

تفاوت اصلی بین فولاد ضد زنگ و آهن در ترکیب شیمیایی آنها نهفته است. فولاد استیل حاوی کروم است، در حالی که آهن ندارد. این کروم به فولاد ضد زنگ خواص مقاوم در برابر خوردگی خود می دهد، زیرا لایه نازکی از زنگ زدگی را روی سطح تشکیل می دهد که به محافظت از فلز زیرین در برابر عناصر خورنده مانند اکسیژن و رطوبت کمک می کند. از طرف دیگر آهن چنین محافظی ندارد و در مواجهه با این عناصر به راحتی زنگ می زند.

وجود کروم همچنین فولاد ضد زنگ را قوی تر از آهن می کند. استحکام کششی بالاتری دارد به این معنی که قبل از شکستن یا تغییر شکل می‌تواند در برابر فشارهای بیشتری مقاومت کند. علاوه بر این، فولاد ضد زنگ نقطه ذوب بالاتری نسبت به آهن دارد – در مقابل دمای 2000 درجه فارنهایت در مقایسه با تنها 1500 درجه فارنهایت برای آهن، می تواند مقاومت کند.

مقاومت در برابر خوردگی

یکی از بارزترین تمایز بین فولاد ضد زنگ و آهن در خواص مقاومت در برابر خوردگی آنها نهفته است. فولاد ضد زنگ به دلیل لایه محافظ اکسید کروم که روی سطح آن تشکیل می شود، مقاومت قابل توجهی در برابر خوردگی نشان می دهد و از اکسیداسیون محافظت می کند. برعکس، آهن بسیار مستعد اکسیداسیون است که منجر به تشکیل زنگ می شود که در طول زمان فلز را ضعیف می کند.

استحکام و دوام

برخلاف آهن، فولاد ضد زنگ از استحکام و دوام برتر برخوردار است و در کاربردهایی که نیاز به انعطاف پذیری و یکپارچگی ساختاری دارند، بسیار مطلوب است. افزودن عناصر آلیاژی استحکام کششی فولاد ضد زنگ را افزایش می‌دهد و به آن اجازه می‌ دهد در مقایسه با آهن سطوح تنش بالاتری را تحمل کند.

خواص مغناطیسی

آهن به عنوان یک ماده فرومغناطیسی دارای خواص مغناطیسی قوی است. برعکس، فولاد ضد زنگ می تواند در رفتار مغناطیسی خود، بسته به ترکیب خاص، متفاوت باشد. فولاد زنگ نزن آستنیتی غیر مغناطیسی است، در حالی که فولاد ضد زنگ مارتنزیتی و فریتی می توانند خواص مغناطیسی را تا حد معینی از خود نشان دهند.

مقاومت در برابر حرارت

فولاد ضد زنگ مقاومت بسیار خوبی در برابر دماهای بالا از خود نشان می دهد و آن را به یک جزء حیاتی در کاربردهای گرمای شدید تبدیل می کند. آهن، اگرچه قادر به تحمل دماهای متوسط است، اما در دماهای بالا مستعد ذوب شدن و اکسید شدن است و کاربرد آن را در محیط های با دمای بالا محدود می کند.

شکل پذیری و ساخت

از آنجایی که آهن یک فلز نسبتاً خالص است، دارای چکش خواری و شکل پذیری عالی است که به آن اجازه می دهد به راحتی به اشکال مختلف همچون پروفیل آهن در آید. برعکس، عناصر آلیاژی فولاد ضد زنگ می توانند شکل پذیری آن را مختل کنند و به تکنیک های تخصصی برای شکل دهی نیاز دارند. با این حال، فولاد ضد زنگ را می توان به آسانی از طریق جوشکاری، آهنگری و سایر فرآیندها ساخت که امکان ساخت طیف وسیعی از سازه ها را فراهم می کند.

بهداشت و نظافت

فولاد ضد زنگ به دلیل خواص بهداشتی استثنایی خود مشهور است و آن را به یک انتخاب ارجح در صنایع غذایی، پزشکی و دارویی تبدیل می کند. محتوای کروم موجود در فولاد ضد زنگ از رشد باکتری ها جلوگیری می کند و در برابر لکه یا خوردگی ناشی از تماس با مواد اسیدی بسیار مقاوم است. آهن که در برابر زنگ زدگی و اکسیداسیون حساس است، ممکن است مواد غذایی را آلوده کند یا بر استانداردهای بهداشتی تاثیر منفی بگذارد.

ظاهر زیباشناختی

ظاهر براق و صیقلی فولاد ضد زنگ آن را از آهن متمایز می کند که دارای سطحی کدرتر و از نظر بصری کمتر جذاب است. این ویژگی زیبایی شناختی به محبوبیت فولاد ضد زنگ در طرح های معماری و محصولات مصرفی کمک می کند، جایی که جذابیت بصری بسیار ارزشمند است.فولاد های ضد زنگ با نام های استیل سری 300 و 400 مطابق با استاندارد astm تولید می شوند ومطابق با مصارف خریدار سفارش سازی می شوند.

ملاحظات هزینه

هنگام مقایسه فولاد ضد زنگ و آهن، مهم است که عوامل هزینه را در نظر بگیرید. به طور کلی،قیمت آهن به طور قابل توجهی مقرون به صرفه تر از قیمت فولاد ضد زنگ است. افزودن عناصر آلیاژی در تولید فولاد ضد زنگ هزینه آن را افزایش می دهد، اگرچه خواص بهبود یافته آن اغلب بیشتر از هزینه در کاربردهایی است که نیاز به عملکرد استثنایی دارند.