استیل از نظر مغناطیس

استیل از نظر مغناطیس

استیل بگیر و نگیر اصطلاحی است که در مورد استیل‌ها به کار می‌رود. استنلس بگیر یا غیر مغناطیسی پر مصرف ترین استنلس استیـل در این گروه نوع (aisi 430) می‌باشد. این نوع از استنلس‌ها در شرایطی که حفظ ظاهر در اولویت بوده و شرایط سخت محیطی موجود نمی‌باشد، دارای کاربرد فراوانی هستند.

افزایش کروم و مولیبدن در این نوع از استنلس‌ها باعث افزایش مقاومت در برابر خوردگی شده و اضافه نمودن تیتانیوم و نیوبیوم نیز خاصیت جوش پذیری را افزایش می‌دهند.

در استیل نگیر یا مغناطیسی آلیاژ 304 با ترکیب نیکل 10-8 درصد و کروم 20-18 درصد و کربن حداکثر 80/0 درصد به عنوان استنلس پایه شناخته می‌شود و با تغییر ترکیب آلیاژی، استنلس استیـل 304 یا 4301 /1 حصول می‌گردد.

ورق استیـل‌ها از آلیاژ استنلس استیل ساخته می‌شود که به صورت شمش‌های با ضخامت بالای مستطیل شکل هستند و پس از رسیدن به دمای مورد نظر و ذوب شدن توسط غلطک‌های مخصوص موجود صاف شده و به اندازه و ضخامت مورد نظر در می‌آید. ورق استیل نیز مانند ورق گالوانیزه و ورق‌های روغنی به دو صورت رول و شیت عرضه می‌گردد. فلزات مختلفی وجود دارند که می‌توان آن‌ها را به ورق استیل تبدیل کرد از جمله: آلومینیوم، برنج، مس، فولاد، قلع، نیکل و تیتانیوم. برخی از ورق‌های استیل مهم برای کارهای دکوراتیو عبارتند از نقره، طلا و پلاتین.

تمام این ورق‌ها دارای ویژگی‌های استیـل هستند به این معنا که به راحتی خورده و یا دچار زنگ زدگی نمی‌شوند. ورق استیـل در صنعت خودروسازی، بدنه و بال‌های هواپیما، کارهای پزشکی، سقف‌های ساختمان‌ها و در کارهای معماری و در بسیاری از جاهای دیگر کاربرد دارد.